“ეს ჩემთვის ტაბუდადებული თემაა...“- გაი როინიშვილი მძიმე პერიოდს იხსენებს
მსახიობი გია როინიშვილი ეკა ჩხეიძის გადაცემაში "პირველი სტუდია" განიხილავს ცხოვრების იმ ეტაპებს, როდესაც ემოციამ სძლია, რაც უკიდურესობაში გადაიზარდა და შემდგომში ტკივილად დარჩა. როინიშვილი ყველაზე მძიმე კითხვაზე პასუხის გაცემის ნაცვლად სიჩუმეს ირჩევს. თამრიკო ჭოხონელიძესთან განშორებას კი, როგორც თავად ამბობს, დღემდე ტაბუდადებულ თემად აღიქვამს — არა იმიტომ, რომ სათქმელი არ აქვს, არამედ იმიტომ, რომ ეს სათქმელი მისთვის ზედმეტად პირადულია.- ზედმეტი თავის ტკივილი ცხოვრებაში მოაქვს, ყველაფერს ზედმეტობას. როცა შენს თავს ვერ შეაფასებ, როცა რაღაც ზედმეტი მოგივა. ზედმეტი ყველაფერში არსებობს, დათმობაშიც და არ დათმობაშიც. უკიდურესობაში არ უნდა გადახვიდე და მე ხშირად მქონია ცხოვრებაში რომ გადავვარდნილვარ, ახალგაზრდობაში უფრო. წავუყვანივარ ემოციას, გინდა უარყოფითს, გინდა დადებითს. აი, ზედმეტობა ზედმეტ თავის ტკივილს იწვევს.თუ ნორმალური ადამიანი ხარ მთელი ცხოვრება სულ იმას ფიქრობ, ეს ასე რატომ, ასე ჯობდა. მერე მე ტიპი ვარ ისეთი, თვითგვემები არ მაქვს, კარგად ვიცნობ ჩემს თავს, მაგრამ ყოველთვის კრიტიკულად ვუყურებ ჩემს ნამოქმედარს. რამდენად სწორად იყო ეს, საჭირო იყო, ჩემმა ნაბიჯმა არგო ვინმეს ან პირიქით. ამიტომ როცა მერე ამაზე ფიქრობ, ყოველთვის თვლი, რომ მაინც უნდა შეინარჩუნო თავი ისე, რომ ზედმეტი თავის ტკივილი მერე შენ არ დაგრჩეს.ცხოვრებისეულ პაუზაზე დასმულ კითხვას, როდესაც მეუღლეს თამრიკო ჭოხონელიძეს დაშორებული იყო დღესაც თავს არიდებს. კითხვაზე თუ რა გადააფასა მაშინ, ამბობს:- იცი, რა მე არასოდეს არ თემაზე არსად სხვებისგან განსხვავებით არ მილაპარაკია. არც ახლა ვაპირებ ამაზე საუბარს, მაგრამ ერთი რამ მინდა იცოდე, რომ მე იმიტომ კი არ ვარიდებ თავს ამაზე ლაპარაკს, რომ სათქმელი არ მაქვს, იმიტომ რომ ეს არის ჩემთვის ტაბუ დადებული თემა. მე ბევრი კრიტიკა მომისმენია ჩემზე, მე არასოდეს ამაზე პასუხი არ გამიცია. არც ვაპირებ ამაზე პასუხის გაცემას, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მე პასუხი არ მაქვს. ამით შემოვიფარგლები თუ შეიძლება.სცენაზე უფრო მართალი ვარ ვიდრე ცხოვრებაში. მიუხედავად იმისა, რომ კომუნიკაბელური ვარ და ურთიერთობა შემიძლია ადამიანებთან, მაინც ჩაკეტილი ვარ. სცენაზე არა, ვამბობ, იმას, რასაც შეიძლება ცხოვრებაში არ ვთქვა. ხანდახან როცა ადარებენ, უთქვამთ ხოლმე, კარგით ეს სპექტაკლი ხომ არ არის, ცხოვრებაა, ისე ვღიზიანდები ხოლმე როცა ამას ამბობენ, ან ეს თეატრი კი არ არის ახლა, უთქვამთ, პოლიტიკოსებსაც მათ შორის. იცით, რაშია საქმე, ეს არის მხატვრულ ფორმაში მოქცეული უდიდესი სიმართლე, რასაც ხელოვნება ჰქვია. ყოფით ცხოვრებაში ეს არ გამოდის. იქ ხარ გაშიშვლებული სიმართლე, რომ მაყურებლამდე მივიდეს. ყველაზე მართალი ვარ იქ.
მსახიობი გია როინიშვილი ეკა ჩხეიძის გადაცემაში "პირველი სტუდია" განიხილავს ცხოვრების იმ ეტაპებს, როდესაც ემოციამ სძლია, რაც უკიდურესობაში გადაიზარდა და შემდგომში ტკივილად დარჩა. როინიშვილი ყველაზე მძიმე კითხვაზე პასუხის გაცემის ნაცვლად სიჩუმეს ირჩევს. თამრიკო ჭოხონელიძესთან განშორებას კი, როგორც თავად ამბობს, დღემდე ტაბუდადებულ თემად აღიქვამს — არა იმიტომ, რომ სათქმელი არ აქვს, არამედ იმიტომ, რომ ეს სათქმელი მისთვის ზედმეტად პირადულია.
- ზედმეტი თავის ტკივილი ცხოვრებაში მოაქვს, ყველაფერს ზედმეტობას. როცა შენს თავს ვერ შეაფასებ, როცა რაღაც ზედმეტი მოგივა. ზედმეტი ყველაფერში არსებობს, დათმობაშიც და არ დათმობაშიც. უკიდურესობაში არ უნდა გადახვიდე და მე ხშირად მქონია ცხოვრებაში რომ გადავვარდნილვარ, ახალგაზრდობაში უფრო. წავუყვანივარ ემოციას, გინდა უარყოფითს, გინდა დადებითს. აი, ზედმეტობა ზედმეტ თავის ტკივილს იწვევს.
თუ ნორმალური ადამიანი ხარ მთელი ცხოვრება სულ იმას ფიქრობ, ეს ასე რატომ, ასე ჯობდა. მერე მე ტიპი ვარ ისეთი, თვითგვემები არ მაქვს, კარგად ვიცნობ ჩემს თავს, მაგრამ ყოველთვის კრიტიკულად ვუყურებ ჩემს ნამოქმედარს. რამდენად სწორად იყო ეს, საჭირო იყო, ჩემმა ნაბიჯმა არგო ვინმეს ან პირიქით. ამიტომ როცა მერე ამაზე ფიქრობ, ყოველთვის თვლი, რომ მაინც უნდა შეინარჩუნო თავი ისე, რომ ზედმეტი თავის ტკივილი მერე შენ არ დაგრჩეს.
ცხოვრებისეულ პაუზაზე დასმულ კითხვას, როდესაც მეუღლეს თამრიკო ჭოხონელიძეს დაშორებული იყო დღესაც თავს არიდებს. კითხვაზე თუ რა გადააფასა მაშინ, ამბობს:
- იცი, რა მე არასოდეს არ თემაზე არსად სხვებისგან განსხვავებით არ მილაპარაკია. არც ახლა ვაპირებ ამაზე საუბარს, მაგრამ ერთი რამ მინდა იცოდე, რომ მე იმიტომ კი არ ვარიდებ თავს ამაზე ლაპარაკს, რომ სათქმელი არ მაქვს, იმიტომ რომ ეს არის ჩემთვის ტაბუ დადებული თემა. მე ბევრი კრიტიკა მომისმენია ჩემზე, მე არასოდეს ამაზე პასუხი არ გამიცია. არც ვაპირებ ამაზე პასუხის გაცემას, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მე პასუხი არ მაქვს. ამით შემოვიფარგლები თუ შეიძლება.
სცენაზე უფრო მართალი ვარ ვიდრე ცხოვრებაში. მიუხედავად იმისა, რომ კომუნიკაბელური ვარ და ურთიერთობა შემიძლია ადამიანებთან, მაინც ჩაკეტილი ვარ. სცენაზე არა, ვამბობ, იმას, რასაც შეიძლება ცხოვრებაში არ ვთქვა. ხანდახან როცა ადარებენ, უთქვამთ ხოლმე, კარგით ეს სპექტაკლი ხომ არ არის, ცხოვრებაა, ისე ვღიზიანდები ხოლმე როცა ამას ამბობენ, ან ეს თეატრი კი არ არის ახლა, უთქვამთ, პოლიტიკოსებსაც მათ შორის. იცით, რაშია საქმე, ეს არის მხატვრულ ფორმაში მოქცეული უდიდესი სიმართლე, რასაც ხელოვნება ჰქვია. ყოფით ცხოვრებაში ეს არ გამოდის. იქ ხარ გაშიშვლებული სიმართლე, რომ მაყურებლამდე მივიდეს. ყველაზე მართალი ვარ იქ.
- ზედმეტი თავის ტკივილი ცხოვრებაში მოაქვს, ყველაფერს ზედმეტობას. როცა შენს თავს ვერ შეაფასებ, როცა რაღაც ზედმეტი მოგივა. ზედმეტი ყველაფერში არსებობს, დათმობაშიც და არ დათმობაშიც. უკიდურესობაში არ უნდა გადახვიდე და მე ხშირად მქონია ცხოვრებაში რომ გადავვარდნილვარ, ახალგაზრდობაში უფრო. წავუყვანივარ ემოციას, გინდა უარყოფითს, გინდა დადებითს. აი, ზედმეტობა ზედმეტ თავის ტკივილს იწვევს.
თუ ნორმალური ადამიანი ხარ მთელი ცხოვრება სულ იმას ფიქრობ, ეს ასე რატომ, ასე ჯობდა. მერე მე ტიპი ვარ ისეთი, თვითგვემები არ მაქვს, კარგად ვიცნობ ჩემს თავს, მაგრამ ყოველთვის კრიტიკულად ვუყურებ ჩემს ნამოქმედარს. რამდენად სწორად იყო ეს, საჭირო იყო, ჩემმა ნაბიჯმა არგო ვინმეს ან პირიქით. ამიტომ როცა მერე ამაზე ფიქრობ, ყოველთვის თვლი, რომ მაინც უნდა შეინარჩუნო თავი ისე, რომ ზედმეტი თავის ტკივილი მერე შენ არ დაგრჩეს.
ცხოვრებისეულ პაუზაზე დასმულ კითხვას, როდესაც მეუღლეს თამრიკო ჭოხონელიძეს დაშორებული იყო დღესაც თავს არიდებს. კითხვაზე თუ რა გადააფასა მაშინ, ამბობს:
- იცი, რა მე არასოდეს არ თემაზე არსად სხვებისგან განსხვავებით არ მილაპარაკია. არც ახლა ვაპირებ ამაზე საუბარს, მაგრამ ერთი რამ მინდა იცოდე, რომ მე იმიტომ კი არ ვარიდებ თავს ამაზე ლაპარაკს, რომ სათქმელი არ მაქვს, იმიტომ რომ ეს არის ჩემთვის ტაბუ დადებული თემა. მე ბევრი კრიტიკა მომისმენია ჩემზე, მე არასოდეს ამაზე პასუხი არ გამიცია. არც ვაპირებ ამაზე პასუხის გაცემას, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ მე პასუხი არ მაქვს. ამით შემოვიფარგლები თუ შეიძლება.
სცენაზე უფრო მართალი ვარ ვიდრე ცხოვრებაში. მიუხედავად იმისა, რომ კომუნიკაბელური ვარ და ურთიერთობა შემიძლია ადამიანებთან, მაინც ჩაკეტილი ვარ. სცენაზე არა, ვამბობ, იმას, რასაც შეიძლება ცხოვრებაში არ ვთქვა. ხანდახან როცა ადარებენ, უთქვამთ ხოლმე, კარგით ეს სპექტაკლი ხომ არ არის, ცხოვრებაა, ისე ვღიზიანდები ხოლმე როცა ამას ამბობენ, ან ეს თეატრი კი არ არის ახლა, უთქვამთ, პოლიტიკოსებსაც მათ შორის. იცით, რაშია საქმე, ეს არის მხატვრულ ფორმაში მოქცეული უდიდესი სიმართლე, რასაც ხელოვნება ჰქვია. ყოფით ცხოვრებაში ეს არ გამოდის. იქ ხარ გაშიშვლებული სიმართლე, რომ მაყურებლამდე მივიდეს. ყველაზე მართალი ვარ იქ.
What's Your Reaction?
