"როდესაც დედა წავიდა, მამამ მის გარეშე ყოფნას ვეღარ გაუძლო..." - ლადო აფხაზავას მძიმე ბავშვობა
ლადო აფხაზავამ, რომელიც მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს პირველი მფლობელი და 2019 წლის მასწავლებლის გლობალური ჯილდოს ფინალისტია, "ამბები.ჯი"-სთან ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებზე საუბრობს.მას საზოგადოების დიდმა ნაწილმა და მასწავლებლებმა სოლიდარობა გამოუცხადეს და როცა დააჯარიმეს იმაზე მეტი თანხა ჩაურიცხეს, ვიდრე საჭირო იყო."მოკლედ, ჩემს ჯარიმასაც გადავიხდი და სხვის ჯარიმასაც" - ამბობს ლადო აფხაზავა."ჩემთვის საოცარი დღეებია, პირველი განცდა, რაც თავიდან მქონდა, უმძიმესი იყო... გიყვარს შენი სამშობლო, მისთვის ყველაფერს აკეთებ და შენი ქვეყანა კი სასამართლოში გიბარებს, საბრალდებო სკამზე გსვამს, - ეს ჩემთვის ძალიან რთული გასააზრებელია.ერთ-ერთ ჯგუფში დაწერილი მქონდა, თუ დამაჯარიმებენ, ჩემთვის ყველაზე მაგარი რაც იქნება, მასწავლებლებმა ლარ-ნახევარი ჩამირიცხონ-მეთქი. ასე იმიტომ დავწერე, რომ ახლა ხელფასი ყველას აღებული აქვს და იქვე დახარჯულიც, ამ ლარ-ნახევრით კი მივხდებოდი, რამდენი პედაგოგი ჩარიცხავდა ლარ-ნახევარს. ახლა მეთორმეტე კლასელებთან ვარ და დავითვალეთ - 5800 მასწავლებლებს ჩაურიცხავს. ერთხელ 1.50 ხომ ჩარიცხა და მეორედ - უკვე 10 ლარი, ვიღაცავ 20 და ასე... მოკლედ, ჩემს ჯარიმასაც გადავიხდი და სხვის ჯარიმასაც" - ამბობს ლადო აფხაზავა.ლადოს მძიმე ბავშვობა აქვს გადატანილი, როგორც ის ყვება მშობლები 17 წლის ასაკში დაკარგა."დედა ბაღში მრეცხავად მუშაობდა, მამა ხის ხელოსანი იყო. დედა 47 წლის ასაკში სიმსივნით გარდაიცვალა. 4 შვილი დაგვტოვა, ჩემი დები მაგ დროს უკვე გათხოვილები იყვნენ. დედას და მამას ერთმანეთის დიდი სიყვარული ჰქონდათ და როდესაც დედა წავიდა, მამამ მის გარეშე ყოფნას ვეღარ გაუძლო - თავი მოიკლა, (ჩამოიხრჩო). მამა, რომელიც ჩემს იმედად იყო, საკუთარი ხელით ჩამოვხსენი...მამაჩემი ასეთ მდგომარეობაში დილით, 11 საათზე ვნახე, ლოგინზე დავაწვინე და მერე შუადღის 3 საათზე როცა თვალი გავახილე, აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვედი. თურმე წავქცეულვარ, გონები დამიკარგავს...".
ლადო აფხაზავამ, რომელიც მასწავლებლის ეროვნული ჯილდოს პირველი მფლობელი და 2019 წლის მასწავლებლის გლობალური ჯილდოს ფინალისტია, "ამბები.ჯი"-სთან ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებზე საუბრობს.
მას საზოგადოების დიდმა ნაწილმა და მასწავლებლებმა სოლიდარობა გამოუცხადეს და როცა დააჯარიმეს იმაზე მეტი თანხა ჩაურიცხეს, ვიდრე საჭირო იყო.
"მოკლედ, ჩემს ჯარიმასაც გადავიხდი და სხვის ჯარიმასაც" - ამბობს ლადო აფხაზავა.
"ჩემთვის საოცარი დღეებია, პირველი განცდა, რაც თავიდან მქონდა, უმძიმესი იყო... გიყვარს შენი სამშობლო, მისთვის ყველაფერს აკეთებ და შენი ქვეყანა კი სასამართლოში გიბარებს, საბრალდებო სკამზე გსვამს, - ეს ჩემთვის ძალიან რთული გასააზრებელია.
ერთ-ერთ ჯგუფში დაწერილი მქონდა, თუ დამაჯარიმებენ, ჩემთვის ყველაზე მაგარი რაც იქნება, მასწავლებლებმა ლარ-ნახევარი ჩამირიცხონ-მეთქი. ასე იმიტომ დავწერე, რომ ახლა ხელფასი ყველას აღებული აქვს და იქვე დახარჯულიც, ამ ლარ-ნახევრით კი მივხდებოდი, რამდენი პედაგოგი ჩარიცხავდა ლარ-ნახევარს. ახლა მეთორმეტე კლასელებთან ვარ და დავითვალეთ - 5800 მასწავლებლებს ჩაურიცხავს. ერთხელ 1.50 ხომ ჩარიცხა და მეორედ - უკვე 10 ლარი, ვიღაცავ 20 და ასე... მოკლედ, ჩემს ჯარიმასაც გადავიხდი და სხვის ჯარიმასაც" - ამბობს ლადო აფხაზავა.
ლადოს მძიმე ბავშვობა აქვს გადატანილი, როგორც ის ყვება მშობლები 17 წლის ასაკში დაკარგა.
"დედა ბაღში მრეცხავად მუშაობდა, მამა ხის ხელოსანი იყო. დედა 47 წლის ასაკში სიმსივნით გარდაიცვალა. 4 შვილი დაგვტოვა, ჩემი დები მაგ დროს უკვე გათხოვილები იყვნენ. დედას და მამას ერთმანეთის დიდი სიყვარული ჰქონდათ და როდესაც დედა წავიდა, მამამ მის გარეშე ყოფნას ვეღარ გაუძლო - თავი მოიკლა, (ჩამოიხრჩო). მამა, რომელიც ჩემს იმედად იყო, საკუთარი ხელით ჩამოვხსენი...
მამაჩემი ასეთ მდგომარეობაში დილით, 11 საათზე ვნახე, ლოგინზე დავაწვინე და მერე შუადღის 3 საათზე როცა თვალი გავახილე, აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვედი. თურმე წავქცეულვარ, გონები დამიკარგავს...".
მას საზოგადოების დიდმა ნაწილმა და მასწავლებლებმა სოლიდარობა გამოუცხადეს და როცა დააჯარიმეს იმაზე მეტი თანხა ჩაურიცხეს, ვიდრე საჭირო იყო.
"მოკლედ, ჩემს ჯარიმასაც გადავიხდი და სხვის ჯარიმასაც" - ამბობს ლადო აფხაზავა.
"ჩემთვის საოცარი დღეებია, პირველი განცდა, რაც თავიდან მქონდა, უმძიმესი იყო... გიყვარს შენი სამშობლო, მისთვის ყველაფერს აკეთებ და შენი ქვეყანა კი სასამართლოში გიბარებს, საბრალდებო სკამზე გსვამს, - ეს ჩემთვის ძალიან რთული გასააზრებელია.
ერთ-ერთ ჯგუფში დაწერილი მქონდა, თუ დამაჯარიმებენ, ჩემთვის ყველაზე მაგარი რაც იქნება, მასწავლებლებმა ლარ-ნახევარი ჩამირიცხონ-მეთქი. ასე იმიტომ დავწერე, რომ ახლა ხელფასი ყველას აღებული აქვს და იქვე დახარჯულიც, ამ ლარ-ნახევრით კი მივხდებოდი, რამდენი პედაგოგი ჩარიცხავდა ლარ-ნახევარს. ახლა მეთორმეტე კლასელებთან ვარ და დავითვალეთ - 5800 მასწავლებლებს ჩაურიცხავს. ერთხელ 1.50 ხომ ჩარიცხა და მეორედ - უკვე 10 ლარი, ვიღაცავ 20 და ასე... მოკლედ, ჩემს ჯარიმასაც გადავიხდი და სხვის ჯარიმასაც" - ამბობს ლადო აფხაზავა.
ლადოს მძიმე ბავშვობა აქვს გადატანილი, როგორც ის ყვება მშობლები 17 წლის ასაკში დაკარგა.
"დედა ბაღში მრეცხავად მუშაობდა, მამა ხის ხელოსანი იყო. დედა 47 წლის ასაკში სიმსივნით გარდაიცვალა. 4 შვილი დაგვტოვა, ჩემი დები მაგ დროს უკვე გათხოვილები იყვნენ. დედას და მამას ერთმანეთის დიდი სიყვარული ჰქონდათ და როდესაც დედა წავიდა, მამამ მის გარეშე ყოფნას ვეღარ გაუძლო - თავი მოიკლა, (ჩამოიხრჩო). მამა, რომელიც ჩემს იმედად იყო, საკუთარი ხელით ჩამოვხსენი...
მამაჩემი ასეთ მდგომარეობაში დილით, 11 საათზე ვნახე, ლოგინზე დავაწვინე და მერე შუადღის 3 საათზე როცა თვალი გავახილე, აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვედი. თურმე წავქცეულვარ, გონები დამიკარგავს...".
What's Your Reaction?
