“შეცდომები ყველას მოსდის... ვიცი გიორგის რა შეუძლია და ერთი შეცდომით არ უნდა განესაზღვრათ მისი შესაძლებლობები" - ელენე ეპიტაშვილი
"სითის" ჟურნალისტებმა ბაია გადაბაძემ და ნინი გოგოლაძემ ელენე ეპიტაშვილთან საინტერესო ინტერვიუ ჩაწერეს.თქვენი ცხოვრება განსაკუთრებული ყურადღების ქვეშ მოექცა. ვნახეთ როგორ გთხოვა გიორგიმ ხელი. ეს იყო ორი წლის წინ. ვნახეთ “ჯენდერ რივიალ“ ფართი და ქორწილი. როგორ მიიღეთ დიდი სიყვარული, რომელსაც ხშირ შემთხვევაში კრიტიკაც ახლავს ხოლმე?– ეს იყო პერიოდი, როცა გიორგის ცოტა ხნით ჰქონდა დასვენება და ვეცადეთ ყველა ღონისძიება დროულად განგვეხორციელებინა. ხალხისგან ბევრი სიყვარული წამოვიდა. კრიტიკაც, თუმცა მესმის, რომ ყველასთვის ყველაფერი მოსაწონი არ იქნება და ვცდილობ გულთან ახლოს არ მივიტანო ნეგატიური გამოხმაურებები.– გიორგის ინტერვიუებს როდესაც ვუსმენთ, ყველა ვხვდებით მის ძალიან მტკიცე ხასიათს, მოტივაციას, ფეხბურთის სიყვარულს, ცხადია. საკმაოდ რთულია ფეხბურთელების ცხოვრება. შენ თუ ახერხებ, რომ მას ეს რეჟიმი შეუმსუბუქო?– ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომ გიორგის სტაბილურობა და სიმშვიდე ჰქონდეს. ფეხბურთელის ცხოვრება მართლაც რთულია, მუდმივი წნეხი, დატვირთული გრაფიკი, ნაკლები დასვენება, წარმატებებისა და მარცხის ცვალებადობა. ჩემი როლი იმაში მდგომარეობს, რომ მისთვის სახლი ყოველთვის იყოს ის ადგილი, სადაც შეუძლია დაისვენოს, იყოს უბრალოდ გიორგი და არა მხოლოდ ფეხბურთელი. ვცდილობ მისთვის ემოციური მხარდამჭერი ვიყო და მისი მოტივაცია გავაძლიერო.გვახსოვს შენი კომენტარი ევროპის ჩემპიონატზე, ესპანეთთან თამაშის წინ „გაუჭირდებათ მამარდასთვის გოლის გატანა“ – როგორ ამხნევებ მას თამაშის წინ?– მე ვიცი გიორგის რა შეუძლია და შესაბამისად, ვამხნევებ იმით, რომ ვარწმუნებ, რომ ყველაფერი გამოუვა და კარგად იქნება. თამაშის წინ ყოველთვის ვცდილობ გიორგის სიმშვიდე შევუნარჩუნო, მიუხედავად იმისა, რომ ის საერთოდ არ ნერვიულობს და თავდაჯერებულია. ჩვენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ ერთმანეთს ყოველთვის ვუგულშემატკივროთ, როგორც პარტნიორებმა, რომლებიც ამ გზას ერთად გადიან.– რა ხდება მოგებული თამაშის შემდეგ? და რა ხდება მარცხის შემთხვევაში?– მოგებული თამაში რა თქმა უნდა სასიხარულოა. ვულოცავ, ვწერ „გილოცავ,ვიცოდი!“ იმ მომენტში, უბრალოდ, ვცდილობ გავიზიარო მისი სიხარული. წინასწარ ვუთანხმდები რა კერძი უნდა რომ სახლში დავახვედრო. როდესაც ბრუნდება, თამაშს ერთად განვიხილავთ.მარცხის შემთხვევაში, დიდი განსხვავება არაა. ვიცით, რომ ზოგჯერ ასეც ხდება და საჭიროა გაკვეთილის მიღება,რომელიც ბევრ რამეს გასწავლის, გამოცდილებას გაძლევს. სამწუხაროა,მაგრამ ვცდილობთ ამის გამო ხასიათი არ გავიფუჭოთ.– სად და როდის შეხვდით ერთმანეთს?⁃ 2021 წლის ბოლოს გავიცანით ერთმანეთი. ჩვენი პირველი შეხვედრა თბილისის ერთ-ერთ რესტორანში იყო. ცოტა ხნით იყო ჩამოსული და მაშინ ვნახეთ ერთმანეთი პირველად.– გახსოვს ის დღე, როცა პირველად გიორგის საგულშემატკივროდ მიხვედი მოედანზე?– კი, ეს დღე ძალიან კარგად მახსოვს. მაშინაც ვიცოდი, რომ გიორგი განსაკუთრებული იყო. იმ დღეს პირველად ვიგრძენი, რას ნიშნავს გულწრფელად გადარდებდეს თითოეული ბურთი, თითოეული სეივი. გულშემატკივარს შორის ყოფნა სულ სხვა განცდა იყო – ადრენალინი, მოლოდინი, ის უცნაური ნერვიულობა, როცა გინდა, რომ ყველაფერი იდეალურად გამოუვიდეს.– თქვენი ცხოვრება ვალენსიაში – რა ხდება ფეხბურთის მიღმა?– მიუხედავად დატვირთული გრაფიკისა, ყოველთვის ვცდილობთ დრო ერთად გავატაროთ. თავისუფალ დროს ქალაქში ვსეირნობთ, ვგეგმავთ სხვადასხვა აქტივობას. თუ ცოტა დიდი ხნით გვაქვს დასვენების საშუალება, ვმოგზაურობთ.ელენე, ძალიან ემოციური იყო შენი პოსტი ინსტაგრამზე, გიორგი გაამხნევე. როგორ გადალახეთ ეს პერიოდი? ვიცი, რომ ეს ერთად გადასალახი იქნებოდა.⁃ შეცდომები ყველას მოსდის და ყველას აქვს ცუდი პერიოდები. მე ჩავთვალე საჭიროდ, რომ ეს უნდა გამეკეთებინა, რადგან ვიცი გიორგის რა შეუძლია და ერთი შეცდომით არ უნდა განესაზღვრათ მისი შესაძლებლობები. უბრალოდ, ხალხს შევახსენე, რომ აქამდე გიორგიმ ბევრი რამ გააკეთა, არაერთი საამაყო მომენტი ჰქონდა და მარცხის შემთხვევაში ყველაზე სწორი იქნებოდა მისი გამხნევება.
"სითის" ჟურნალისტებმა ბაია გადაბაძემ და ნინი გოგოლაძემ ელენე ეპიტაშვილთან საინტერესო ინტერვიუ ჩაწერეს.
თქვენი ცხოვრება განსაკუთრებული ყურადღების ქვეშ მოექცა. ვნახეთ როგორ გთხოვა გიორგიმ ხელი. ეს იყო ორი წლის წინ. ვნახეთ “ჯენდერ რივიალ“ ფართი და ქორწილი. როგორ მიიღეთ დიდი სიყვარული, რომელსაც ხშირ შემთხვევაში კრიტიკაც ახლავს ხოლმე?
– ეს იყო პერიოდი, როცა გიორგის ცოტა ხნით ჰქონდა დასვენება და ვეცადეთ ყველა ღონისძიება დროულად განგვეხორციელებინა. ხალხისგან ბევრი სიყვარული წამოვიდა. კრიტიკაც, თუმცა მესმის, რომ ყველასთვის ყველაფერი მოსაწონი არ იქნება და ვცდილობ გულთან ახლოს არ მივიტანო ნეგატიური გამოხმაურებები.
– გიორგის ინტერვიუებს როდესაც ვუსმენთ, ყველა ვხვდებით მის ძალიან მტკიცე ხასიათს, მოტივაციას, ფეხბურთის სიყვარულს, ცხადია. საკმაოდ რთულია ფეხბურთელების ცხოვრება. შენ თუ ახერხებ, რომ მას ეს რეჟიმი შეუმსუბუქო?
– ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომ გიორგის სტაბილურობა და სიმშვიდე ჰქონდეს. ფეხბურთელის ცხოვრება მართლაც რთულია, მუდმივი წნეხი, დატვირთული გრაფიკი, ნაკლები დასვენება, წარმატებებისა და მარცხის ცვალებადობა. ჩემი როლი იმაში მდგომარეობს, რომ მისთვის სახლი ყოველთვის იყოს ის ადგილი, სადაც შეუძლია დაისვენოს, იყოს უბრალოდ გიორგი და არა მხოლოდ ფეხბურთელი. ვცდილობ მისთვის ემოციური მხარდამჭერი ვიყო და მისი მოტივაცია გავაძლიერო.
გვახსოვს შენი კომენტარი ევროპის ჩემპიონატზე, ესპანეთთან თამაშის წინ „გაუჭირდებათ მამარდასთვის გოლის გატანა“ – როგორ ამხნევებ მას თამაშის წინ?
– მე ვიცი გიორგის რა შეუძლია და შესაბამისად, ვამხნევებ იმით, რომ ვარწმუნებ, რომ ყველაფერი გამოუვა და კარგად იქნება. თამაშის წინ ყოველთვის ვცდილობ გიორგის სიმშვიდე შევუნარჩუნო, მიუხედავად იმისა, რომ ის საერთოდ არ ნერვიულობს და თავდაჯერებულია. ჩვენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ ერთმანეთს ყოველთვის ვუგულშემატკივროთ, როგორც პარტნიორებმა, რომლებიც ამ გზას ერთად გადიან.
– რა ხდება მოგებული თამაშის შემდეგ? და რა ხდება მარცხის შემთხვევაში?
– მოგებული თამაში რა თქმა უნდა სასიხარულოა. ვულოცავ, ვწერ „გილოცავ,ვიცოდი!“ იმ მომენტში, უბრალოდ, ვცდილობ გავიზიარო მისი სიხარული. წინასწარ ვუთანხმდები რა კერძი უნდა რომ სახლში დავახვედრო. როდესაც ბრუნდება, თამაშს ერთად განვიხილავთ.
მარცხის შემთხვევაში, დიდი განსხვავება არაა. ვიცით, რომ ზოგჯერ ასეც ხდება და საჭიროა გაკვეთილის მიღება,რომელიც ბევრ რამეს გასწავლის, გამოცდილებას გაძლევს. სამწუხაროა,მაგრამ ვცდილობთ ამის გამო ხასიათი არ გავიფუჭოთ.
– სად და როდის შეხვდით ერთმანეთს?
⁃ 2021 წლის ბოლოს გავიცანით ერთმანეთი. ჩვენი პირველი შეხვედრა თბილისის ერთ-ერთ რესტორანში იყო. ცოტა ხნით იყო ჩამოსული და მაშინ ვნახეთ ერთმანეთი პირველად.
– გახსოვს ის დღე, როცა პირველად გიორგის საგულშემატკივროდ მიხვედი მოედანზე?
– კი, ეს დღე ძალიან კარგად მახსოვს. მაშინაც ვიცოდი, რომ გიორგი განსაკუთრებული იყო. იმ დღეს პირველად ვიგრძენი, რას ნიშნავს გულწრფელად გადარდებდეს თითოეული ბურთი, თითოეული სეივი. გულშემატკივარს შორის ყოფნა სულ სხვა განცდა იყო – ადრენალინი, მოლოდინი, ის უცნაური ნერვიულობა, როცა გინდა, რომ ყველაფერი იდეალურად გამოუვიდეს.
– თქვენი ცხოვრება ვალენსიაში – რა ხდება ფეხბურთის მიღმა?
– მიუხედავად დატვირთული გრაფიკისა, ყოველთვის ვცდილობთ დრო ერთად გავატაროთ. თავისუფალ დროს ქალაქში ვსეირნობთ, ვგეგმავთ სხვადასხვა აქტივობას. თუ ცოტა დიდი ხნით გვაქვს დასვენების საშუალება, ვმოგზაურობთ.
ელენე, ძალიან ემოციური იყო შენი პოსტი ინსტაგრამზე, გიორგი გაამხნევე. როგორ გადალახეთ ეს პერიოდი? ვიცი, რომ ეს ერთად გადასალახი იქნებოდა.
⁃ შეცდომები ყველას მოსდის და ყველას აქვს ცუდი პერიოდები. მე ჩავთვალე საჭიროდ, რომ ეს უნდა გამეკეთებინა, რადგან ვიცი გიორგის რა შეუძლია და ერთი შეცდომით არ უნდა განესაზღვრათ მისი შესაძლებლობები. უბრალოდ, ხალხს შევახსენე, რომ აქამდე გიორგიმ ბევრი რამ გააკეთა, არაერთი საამაყო მომენტი ჰქონდა და მარცხის შემთხვევაში ყველაზე სწორი იქნებოდა მისი გამხნევება.
თქვენი ცხოვრება განსაკუთრებული ყურადღების ქვეშ მოექცა. ვნახეთ როგორ გთხოვა გიორგიმ ხელი. ეს იყო ორი წლის წინ. ვნახეთ “ჯენდერ რივიალ“ ფართი და ქორწილი. როგორ მიიღეთ დიდი სიყვარული, რომელსაც ხშირ შემთხვევაში კრიტიკაც ახლავს ხოლმე?
– ეს იყო პერიოდი, როცა გიორგის ცოტა ხნით ჰქონდა დასვენება და ვეცადეთ ყველა ღონისძიება დროულად განგვეხორციელებინა. ხალხისგან ბევრი სიყვარული წამოვიდა. კრიტიკაც, თუმცა მესმის, რომ ყველასთვის ყველაფერი მოსაწონი არ იქნება და ვცდილობ გულთან ახლოს არ მივიტანო ნეგატიური გამოხმაურებები.
– გიორგის ინტერვიუებს როდესაც ვუსმენთ, ყველა ვხვდებით მის ძალიან მტკიცე ხასიათს, მოტივაციას, ფეხბურთის სიყვარულს, ცხადია. საკმაოდ რთულია ფეხბურთელების ცხოვრება. შენ თუ ახერხებ, რომ მას ეს რეჟიმი შეუმსუბუქო?
– ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის, რომ გიორგის სტაბილურობა და სიმშვიდე ჰქონდეს. ფეხბურთელის ცხოვრება მართლაც რთულია, მუდმივი წნეხი, დატვირთული გრაფიკი, ნაკლები დასვენება, წარმატებებისა და მარცხის ცვალებადობა. ჩემი როლი იმაში მდგომარეობს, რომ მისთვის სახლი ყოველთვის იყოს ის ადგილი, სადაც შეუძლია დაისვენოს, იყოს უბრალოდ გიორგი და არა მხოლოდ ფეხბურთელი. ვცდილობ მისთვის ემოციური მხარდამჭერი ვიყო და მისი მოტივაცია გავაძლიერო.
გვახსოვს შენი კომენტარი ევროპის ჩემპიონატზე, ესპანეთთან თამაშის წინ „გაუჭირდებათ მამარდასთვის გოლის გატანა“ – როგორ ამხნევებ მას თამაშის წინ?
– მე ვიცი გიორგის რა შეუძლია და შესაბამისად, ვამხნევებ იმით, რომ ვარწმუნებ, რომ ყველაფერი გამოუვა და კარგად იქნება. თამაშის წინ ყოველთვის ვცდილობ გიორგის სიმშვიდე შევუნარჩუნო, მიუხედავად იმისა, რომ ის საერთოდ არ ნერვიულობს და თავდაჯერებულია. ჩვენთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ ერთმანეთს ყოველთვის ვუგულშემატკივროთ, როგორც პარტნიორებმა, რომლებიც ამ გზას ერთად გადიან.
– რა ხდება მოგებული თამაშის შემდეგ? და რა ხდება მარცხის შემთხვევაში?
– მოგებული თამაში რა თქმა უნდა სასიხარულოა. ვულოცავ, ვწერ „გილოცავ,ვიცოდი!“ იმ მომენტში, უბრალოდ, ვცდილობ გავიზიარო მისი სიხარული. წინასწარ ვუთანხმდები რა კერძი უნდა რომ სახლში დავახვედრო. როდესაც ბრუნდება, თამაშს ერთად განვიხილავთ.
მარცხის შემთხვევაში, დიდი განსხვავება არაა. ვიცით, რომ ზოგჯერ ასეც ხდება და საჭიროა გაკვეთილის მიღება,რომელიც ბევრ რამეს გასწავლის, გამოცდილებას გაძლევს. სამწუხაროა,მაგრამ ვცდილობთ ამის გამო ხასიათი არ გავიფუჭოთ.
– სად და როდის შეხვდით ერთმანეთს?
⁃ 2021 წლის ბოლოს გავიცანით ერთმანეთი. ჩვენი პირველი შეხვედრა თბილისის ერთ-ერთ რესტორანში იყო. ცოტა ხნით იყო ჩამოსული და მაშინ ვნახეთ ერთმანეთი პირველად.
– გახსოვს ის დღე, როცა პირველად გიორგის საგულშემატკივროდ მიხვედი მოედანზე?
– კი, ეს დღე ძალიან კარგად მახსოვს. მაშინაც ვიცოდი, რომ გიორგი განსაკუთრებული იყო. იმ დღეს პირველად ვიგრძენი, რას ნიშნავს გულწრფელად გადარდებდეს თითოეული ბურთი, თითოეული სეივი. გულშემატკივარს შორის ყოფნა სულ სხვა განცდა იყო – ადრენალინი, მოლოდინი, ის უცნაური ნერვიულობა, როცა გინდა, რომ ყველაფერი იდეალურად გამოუვიდეს.
– თქვენი ცხოვრება ვალენსიაში – რა ხდება ფეხბურთის მიღმა?
– მიუხედავად დატვირთული გრაფიკისა, ყოველთვის ვცდილობთ დრო ერთად გავატაროთ. თავისუფალ დროს ქალაქში ვსეირნობთ, ვგეგმავთ სხვადასხვა აქტივობას. თუ ცოტა დიდი ხნით გვაქვს დასვენების საშუალება, ვმოგზაურობთ.
ელენე, ძალიან ემოციური იყო შენი პოსტი ინსტაგრამზე, გიორგი გაამხნევე. როგორ გადალახეთ ეს პერიოდი? ვიცი, რომ ეს ერთად გადასალახი იქნებოდა.
⁃ შეცდომები ყველას მოსდის და ყველას აქვს ცუდი პერიოდები. მე ჩავთვალე საჭიროდ, რომ ეს უნდა გამეკეთებინა, რადგან ვიცი გიორგის რა შეუძლია და ერთი შეცდომით არ უნდა განესაზღვრათ მისი შესაძლებლობები. უბრალოდ, ხალხს შევახსენე, რომ აქამდე გიორგიმ ბევრი რამ გააკეთა, არაერთი საამაყო მომენტი ჰქონდა და მარცხის შემთხვევაში ყველაზე სწორი იქნებოდა მისი გამხნევება.
What's Your Reaction?
