“ჩემო დედი…”- ბესიკ ხარანაული დედისთვის მიძღვნილ ლექს გვიზიარებს
3 მარტს საქართველოში დედის დღე აღინიშნება, ამ დღესთან დაკავშირებით პოეტმა, პესიკ ხარანაულმა, სოციალურ ქსელში დედისთვის მიძღვნული ლექსი გაგვიზიარა.“ჩემო დედიჩემო დედი,დაბერდი დალექსებს ირჩევ სევდიანს,შენი ძვლები წამდაუწუმსატირალზე სხდებიან,შენი ფიქრნისად არ წავლენ,სად არ გადასწვდებიან,ცოცხალთა და მკვდართა შორისბილიკს გაიტკეპნიან...მერე უცებმთელ ქვეყანასბრაზით ზურგს შეაქცევენ,წავლენ,გაინაპირებენ,კარავს ცალკე დასცემენ...უცებაღარავინ უნდათ,პურს მწარეში იწობენდასხდებიან მარტოდმარტო,ქვებსაც შემოიწყობენ...დედი,იის ძირში ცხოვრობ,სახლი გიდგას სვეტებით,სახლს კარიც აქვს,მაგრამ, ვაი,მე ვერ შემოვეტევი...დედი, რაა,ამ ბოლო დროსსულ საფლავზე გხედავენ,ბებოჩემი, პაპაჩემიშენს თავს შემომედავენ!..და თუ მართლა წაგიყვანეს,თუ გაუწყრათ გამჩენი,კიბეს ხომ მეც ამომაწვდი,როგორც ხეზე დარჩენილს...ჩამოვყვები კიბეს, დედი,სისხლიანი ფეხებით,დედი, როგორ გავიხარებთ,როგორ გადავეხვევით!1960 წ.“- წერს ბესიკ ხარანაული.
3 მარტს საქართველოში დედის დღე აღინიშნება, ამ დღესთან დაკავშირებით პოეტმა, პესიკ ხარანაულმა, სოციალურ ქსელში დედისთვის მიძღვნული ლექსი გაგვიზიარა.
“ჩემო დედი
ჩემო დედი,
დაბერდი და
ლექსებს ირჩევ სევდიანს,
შენი ძვლები წამდაუწუმ
სატირალზე სხდებიან,
შენი ფიქრნი
სად არ წავლენ,
სად არ გადასწვდებიან,
ცოცხალთა და მკვდართა შორის
ბილიკს გაიტკეპნიან...
მერე უცებ
მთელ ქვეყანას
ბრაზით ზურგს შეაქცევენ,
წავლენ,
გაინაპირებენ,
კარავს ცალკე დასცემენ...
უცებ
აღარავინ უნდათ,
პურს მწარეში იწობენ
დასხდებიან მარტოდმარტო,
ქვებსაც შემოიწყობენ...
დედი,
იის ძირში ცხოვრობ,
სახლი გიდგას სვეტებით,
სახლს კარიც აქვს,
მაგრამ, ვაი,
მე ვერ შემოვეტევი...
დედი, რაა,
ამ ბოლო დროს
სულ საფლავზე გხედავენ,
ბებოჩემი, პაპაჩემი
შენს თავს შემომედავენ!..
და თუ მართლა წაგიყვანეს,
თუ გაუწყრათ გამჩენი,
კიბეს ხომ მეც ამომაწვდი,
როგორც ხეზე დარჩენილს...
ჩამოვყვები კიბეს, დედი,
სისხლიანი ფეხებით,
დედი, როგორ გავიხარებთ,
როგორ გადავეხვევით!
1960 წ.“- წერს ბესიკ ხარანაული.
“ჩემო დედი
ჩემო დედი,
დაბერდი და
ლექსებს ირჩევ სევდიანს,
შენი ძვლები წამდაუწუმ
სატირალზე სხდებიან,
შენი ფიქრნი
სად არ წავლენ,
სად არ გადასწვდებიან,
ცოცხალთა და მკვდართა შორის
ბილიკს გაიტკეპნიან...
მერე უცებ
მთელ ქვეყანას
ბრაზით ზურგს შეაქცევენ,
წავლენ,
გაინაპირებენ,
კარავს ცალკე დასცემენ...
უცებ
აღარავინ უნდათ,
პურს მწარეში იწობენ
დასხდებიან მარტოდმარტო,
ქვებსაც შემოიწყობენ...
დედი,
იის ძირში ცხოვრობ,
სახლი გიდგას სვეტებით,
სახლს კარიც აქვს,
მაგრამ, ვაი,
მე ვერ შემოვეტევი...
დედი, რაა,
ამ ბოლო დროს
სულ საფლავზე გხედავენ,
ბებოჩემი, პაპაჩემი
შენს თავს შემომედავენ!..
და თუ მართლა წაგიყვანეს,
თუ გაუწყრათ გამჩენი,
კიბეს ხომ მეც ამომაწვდი,
როგორც ხეზე დარჩენილს...
ჩამოვყვები კიბეს, დედი,
სისხლიანი ფეხებით,
დედი, როგორ გავიხარებთ,
როგორ გადავეხვევით!
1960 წ.“- წერს ბესიკ ხარანაული.
What's Your Reaction?
